پزشکی

اختلالات کم توجهی اختلال کمبود توجه (ADD) نوعی اختلال عصبی است که باعث طیف وسیعی از مشکلات رفتاری مانند دشواری در آموزش ، تمرکز بر کار در مدرسه ، نگه داشتن تکالیف ، دستورالعملهای زیر ، انجام وظایف و تعامل اجتماعی می شود. مشکلاتی که اغلب با ADD همراه است ADD ممکن است بیش از حد با مشکلات رفتاری همراه باشد. علاوه بر این ، دانش آموزان دارای ADD ممکن است ناتوانی در یادگیری داشته باشند و غالباً در معرض مشکلات مکرر انضباطی در مدارس هستند. در حقیقت ، بزرگسالان و همسالان به طور یکسان ممکن است نتیجه بگیرند که چنین دانش آموزانی به دلیل بی توجهی به وظایف و عدم انجام وظایف ، تنبل هستند. در حالی که ADD بسیار رایج است ، تصورات غلط درباره این اختلال همچنان در گردش است. ADD اصطلاحی است که برای یکی از سخنرانیهای اختلال کمبود توجه (ADHD) به کار می رود ، همانطور که در "دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی" تعریف شده است. رسماً ، "اختلال کمبود توجه / بیش فعالی ، ارائه عمدتاً بی توجه" است. ADD خود را به همان روشی که ADHD غالباً بیش از حد تحریک کننده یا نوع ترکیبی ADHD انجام می دهد ، آشکار نمی کند. دانش آموزان با این ارائه ها علائم متفاوتی دارند. برای مثال کودکان با دو مورد دیگر از ADHD ، تمایل دارند که در کلاس رفتار کنند یا مشکلات رفتاری را در کلاس نشان دهند. کودکان دارای ADD معمولاً در مدرسه اختلال ایجاد نمی کنند. آنها حتی ممکن است بی سر و صدا در کلاس بنشینند ، اما این بدان معنا نیست که اختلال آنها مشکلی نیست و آنها در تلاش برای تمرکز نیستند. علاوه بر این ، همه کودکان مبتلا به ADD یکسان نیستند. انواع ADD و ADHD ویژگی های مشترک ممکن است کودکان مبتلا به ADD بدون مؤلفه بیش فعالی در فعالیتهای کلاس بی حوصله و بی علاقه باشند. آنها ممکن است مستعد رویاپردازی یا فراموشی باشند ، با سرعتی آهسته کار کنند و کار ناقصی انجام دهند. تکلیف آنها ممکن است بی نظیر و همچنین میز و فضای قفل آنها به نظر برسد. آنها ممکن است در مدرسه و در خانه وسایل خود را گم کنند و یا کار مدرسه را جایگزین نکنند و در انجام تکالیف ناکام باشند. این می تواند معلمان ، والدین را ناامید کند و باعث شود کودک در کلاس نمره های ضعیفی کسب کند. مداخله رفتار ممکن است با فراموشی کودک مقابله کن,متخصص مغز واعصاب،کلینیک جایروس،روانپزشک،بیش فعالی،روانشناس ...ادامه مطلب

بهترین قرص ضد تشنج بزرگسالان تشنج باعث می شود مغز شما سیگنال های غیر طبیعی ارسال کند. این فعالیت می تواند منجر به تشنج شود. تشنج به دلایل مختلفی از جمله آسیب یا بیماری ممکن است رخ دهد. صرع شرایطی است که باعث تشنج های مکرر می شود. چندین نوع تشنج صرع وجود دارد. بسیاری از آنها با دارو قابل درمان هستند. به داروهای ضد تشنج (داروهای ضد صرع) گفته می شود. براساس اعلام موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی ، بیش از 20 داروی ضد ویروسی در دسترس است. گزینه های شما بستگی به سن شما ، سبک زندگی شما ، نوع تشنج شما و اینکه چند بار تشنج دارید بستگی دارد. اگر زن هستید ، اینها به احتمال بارداری شما نیز بستگی دارند. دو نوع داروی تشنج وجود دارد: AED های با طیف باریک و AED های با طیف گسترده. برای جلوگیری از تشنج ممکن است برخی از افراد نیاز به مصرف بیش از یک دارو داشته باشند. AED های با طیف باریک AED های با طیف باریک برای انواع خاص تشنج طراحی شده اند. این داروها در صورتی استفاده می شوند که تشنج شما به طور منظم در قسمت خاصی از مغز شما اتفاق بیفتد. در اینجا AED های با طیف باریک ، که به ترتیب حروف الفبا ذکر شده اند: کاربامازپین (Carbatrol ، Tegretol ، Epitol ، Equetro) Carbamazepine برای درمان تشنجهایی که در لوب تمپورال رخ می دهد ، استفاده می شود. این دارو همچنین ممکن است به درمان تشنج ثانویه ، جزئی کمک کند. با بسیاری از داروهای دیگر ارتباط برقرار می کند. حتماً در مورد تمام داروهای مصرفی به پزشک خود بگویید. کلوبازام (اونفی) کلوبازام به جلوگیری از تشنج ، ثانویه و جزئی کمک می کند. متعلق به طبقه ای از داروها به نام بنزودیازپین ها است. این داروها اغلب برای آرام سازی ، خواب و اضطراب استفاده می شوند. طبق گفته بنیاد صرع ، این دارو ممکن است در کودکانی که سن آنها 2 سال است استفاده شود. در موارد نادر ، این دارو ممکن است یک واکنش جدی پوستی ایجاد کند. دیازپام (والیوم ، دیاستات) دیازپام برای درمان خوشه و تشنج طولانی مدت استفاده می شود. این دارو همچنین بنزودیازپین است. Divalproex (Depakote) Divalproex (Depakote) برای درمان غیبت ، تشنج جزئی ، پیچیده و چند مورد استفاده می شود. این در دسترس بودن اسید گاما آمینوبوتیریک (GABA) را افزایش می دهد. GABA یک انتقال دهنده عصبی بازدارنده است.,متخصص مغز واعصاب،کلینیک جایروس،روانپزشک،تشنج،قرص ضد تشنج ...ادامه مطلب

قرص خواب "قرص های خواب آور" به یک اصطلاح عمومی اطلاق می شود که برای توصیف داروهای نسخه ای و بدون نسخه (OTC) استفاده می شود. این داروها برای کمک به افرادی که مشکل در خوابیدن دارند و یا خواب خود به تنهایی هستند استفاده می شود. قرص های خواب آور  هستند ، به این معنی که آنها خواب را تقویت می کنند و یا آن را طولانی می کنند. آنها همچنین گاهی اوقات آرام بخش نامیده می شوند که در عین حال به معنای واقعی کلمه "آرام بخش" است و بیشتر می توانند به "توانایی ایجاد خواب آلودگی" اشاره کنند. برخی از انواع مختلف قرص خواب چیست؟  قرصهای خواب زیادی وجود دارد. پزشک معالج خود را براساس علت و مدت زمانی که در خواب  مشکل دارید ، و همچنین نوع خاصی از بی خوابی که تجربه کرده اید ، به شما پیشنهاد می کند که احساس کند بهترین کار را  برای شما انجام می دهد. پزشک همچنین شرایط سلامتی دیگری که ممکن است داشته باشید یا داروهایی که مصرف می کنید  را نیز در نظر خواهد گرفت. قرصهای خواب آور که معمولاً استفاده می شود شامل موارد زیر است: زولپیدم فلورازپام هیدروکلراید  (تریازولام) لونستا (اسزوپلون)    (استازولام) (تمازپام) (دوکسپین) زالپلون (ترازودون) قرص های بدون نسخه (از جمله آنتی هیستامین ها ، ملاتونین ، فرمولاسیون گیاهی و سایر موارد)   قرص خواب چیست؟ "قرص های خواب آور" به یک اصطلاح عمومی اطلاق می شود که برای توصیف داروهای نسخه ای و بدون نسخه (OTC) استفاده می شود. این داروها برای کمک به افرادی که مشکل در خوابیدن دارند و یا خواب خود به تنهایی هستند استفاده می شود. قرص های خواب آور  هستند ، به این معنی که آنها خواب را تقویت می کنند و یا آن را طولانی می کنند. آنها همچنین گاهی اوقات آرام بخش نامیده می شوند که در عین حال به معنای واقعی کلمه "آرام بخش" است و بیشتر می توانند به "توانایی ایجاد خواب آلودگی" اشاره کنند.   رایج ترین قرص های خواب آور یا داروهای خواب آور در کلاسهای داروهای موسوم به بنزودیازپین ها یا آگونیست های گیرنده بنزودیازپین است. قرصهای خواب آور در صورت استفاده بیش از حد یا سوءاستفاده می توانند ,قرص خواب،داروی خواب آور،عوارض قرص خواب،ملاتونین،درمان بی خوابی ...ادامه مطلب

درمان بی خوابی در دوران بارداری بیشتر خانم ها در حین بارداری نوعی اختلال خواب را تجربه می کنند و برای تعداد قابل توجهی از خانم ها اختلال خواب ممکن است بسیار شدید باشد. دلایل مختلف زیادی برای ایجاد اختلال در خواب در دوران بارداری وجود دارد و انتخاب مداخله مناسب به تشخیص دقیق مشکل متکی است. برخی از اختلالات خواب مانند سندرم پای بی قرار و آپنه خواب در دوران بارداری شایع تر است و ممکن است باعث اختلال در خواب شدید شود. در حالی که برخی راهکارها ممکن است به بهبود کیفیت خواب کمک کند ، برخی از زنان ممکن است به نوعی مداخله دارویی نیاز داشته باشند. اگرچه(زولپیدم) و سایر داروهای آرام بخش-خواب آور از جمله Lunesta (eszopiclone) و Sonata (زالپلون) معمولاً برای خانم های دارای اختلال خواب تجویز می شوند ، اما داده های مربوط به ایمنی تولید مثل آنها محدود است و به طور کلی سعی می کنیم از مصرف آنها در دوران بارداری خودداری کنیم. . داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ، مانند آمی تری پتیلین یا نورتریپتیلین ، ممکن است انتخاب بهتری برای زنان مبتلا به اختلال خواب باشد و با افزایش خطر ناهنجاری مادرزادی همراه نبوده است. بنزودیازپین ها ، از جمله آتیوان (لورازپام) و کلونوپین (کلونازپام) نیز ممکن است مفید باشند. در مورد استفاده از بنزودیازپین ها در دوران بارداری اختلاف نظر وجود دارد. اگرچه گزارش های اولیه حاکی از افزایش خطر شکاف لب و شکاف کام است ، اما گزارش های اخیر ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض بنزودیازپین ها و خطر شکاف لب و کام نشان نمی دهد. جمع آوری داده ها نشان می دهد که این خطر - در صورت وجود - 0.7٪ تخمین زده می شود. خطر ایجاد ناهنجاری در سه ماهه اول هنگام تشکیل لب و کام محدود می شود. بنزودیازپین ها که بعداً در دوران بارداری مورد استفاده قرار می گیرند ، این خطر ابتلا به مواد مخدر را ندارند. اختلال خواب نیز ممکن است نشانه افسردگی یا اختلال اضطراب باشد ، بنابراین غربالگری برای این مشکلات مهم است. بسیاری از زنان مبتلا به افسردگی یا اضطراب در خوابیدن مشکل دارند یا زود بیدار می شوند و قادر به بازگشت به خواب نیستند. درمان اختلال اساسی ممکن است کیفیت خواب را بهبود بخشد. (اطلاعات بیشتر در مورد درمان افسردگی و اضطراب در دوران بارداری می توانید در,درمان بیخوابی،درمان بی خوابی در بارداری،بارداری،قرص خواب،کم عارضه ترین قرص بیخوابی ...ادامه مطلب