پزشکی

رفتار درمانی چیست؟ رفتار درمانی یک اصطلاح  برای انواع درمانی است که اختلالات سلامت روان را درمان می کند. این شکل از درمان به دنبال شناسایی و کمک به تغییر رفتارهای بالقوه خود مخرب یا ناسالم است. این ایده بر این عقیده عمل می کند که همه رفتارها آموخته می شوند و می توان رفتارهای ناسالم را تغییر داد. تمرکز درمان اغلب بر روی مشکلات فعلی و نحوه تغییر آنها است. چه کسی می تواند از رفتار درمانی بهره مند شود؟ رفتار درمانی می تواند به نفع افراد مبتلا به طیف گسترده ای از اختلالات باشد. افراد متداول به دنبال رفتار درمانی برای درمان هستند: افسردگی اضطراب اختلالات هراس مسائل خشم همچنین می تواند به درمان شرایط و اختلالات نظیر: اختلالات اشتها اختلال استرس پس از ضربه (PTSD) اختلال دو قطبی بیش فعالی فوبیا ، از جمله هراسهای اجتماعی وسواس فکری (OCD) صدمه به خود سوء مصرف مواد این نوع درمان می تواند در بزرگسالان و کودکان به نفع خود باشد. انواع رفتار درمانی انواع مختلفی از رفتار درمانی وجود دارد: درمان شناختی رفتاری درمان شناختی رفتاری بسیار محبوب است. این ترکیبی از رفتار درمانی با شناخت درمانی است. معالجه مربوط به چگونگی تأثیر افکار و عقاید شخص بر عملکرد و روحیه آنها است. این اغلب بر مشکلات فعلی شخص و چگونگی حل آنها متمرکز است. هدف بلند مدت این است که الگوهای تفکر و رفتاری یک فرد را به الگوهای سالم تر تغییر دهید. بازی درمانی شناختی رفتاری بازی درمانی شناختی رفتاری معمولاً در کودکان استفاده می شود. با تماشای بازی کودکان ، متخصصان درمانی می توانند درمورد آنچه کودک ابراز ناراحت و ابراز ابراز ناراحتی می کند ، درک کنند. ممکن است کودکان بتوانند اسباب بازی های خود را انتخاب کنند و آزادانه بازی کنند. ممکن است از آنها خواسته شود که یک تصویر را بکشند یا از اسباب بازی برای ایجاد صحنه در یک ماسهبازی استفاده کنند. ممکن است درمانگران به والدین نحوه استفاده از بازی برای بهبود ارتباط با فرزندانشان بیاموزند. حساسیت زدایی سیستم حساسیت زدایی سیستم به شدت به تهویه مطبوع متکی است. این اغلب برای درمان فوبیا استفاده می شود. به افراد آموخته می شود که پاسخ ترس به یک هراس را با پاسخ های آرامش بخش جایگزین کنند. ابتدا به فرد روشهای آرامش و تنفس آموزش داده می شود. پس از,روانشناس کودک،روانشناس،روانپزشک،بوجیکا،جایروس کلینیک#رفتاردرمانی ...ادامه مطلب

اختلالات کم توجهی اختلال کمبود توجه (ADD) نوعی اختلال عصبی است که باعث طیف وسیعی از مشکلات رفتاری مانند دشواری در آموزش ، تمرکز بر کار در مدرسه ، نگه داشتن تکالیف ، دستورالعملهای زیر ، انجام وظایف و تعامل اجتماعی می شود. مشکلاتی که اغلب با ADD همراه است ADD ممکن است بیش از حد با مشکلات رفتاری همراه باشد. علاوه بر این ، دانش آموزان دارای ADD ممکن است ناتوانی در یادگیری داشته باشند و غالباً در معرض مشکلات مکرر انضباطی در مدارس هستند. در حقیقت ، بزرگسالان و همسالان به طور یکسان ممکن است نتیجه بگیرند که چنین دانش آموزانی به دلیل بی توجهی به وظایف و عدم انجام وظایف ، تنبل هستند. در حالی که ADD بسیار رایج است ، تصورات غلط درباره این اختلال همچنان در گردش است. ADD اصطلاحی است که برای یکی از سخنرانیهای اختلال کمبود توجه (ADHD) به کار می رود ، همانطور که در "دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی" تعریف شده است. رسماً ، "اختلال کمبود توجه / بیش فعالی ، ارائه عمدتاً بی توجه" است. ADD خود را به همان روشی که ADHD غالباً بیش از حد تحریک کننده یا نوع ترکیبی ADHD انجام می دهد ، آشکار نمی کند. دانش آموزان با این ارائه ها علائم متفاوتی دارند. برای مثال کودکان با دو مورد دیگر از ADHD ، تمایل دارند که در کلاس رفتار کنند یا مشکلات رفتاری را در کلاس نشان دهند. کودکان دارای ADD معمولاً در مدرسه اختلال ایجاد نمی کنند. آنها حتی ممکن است بی سر و صدا در کلاس بنشینند ، اما این بدان معنا نیست که اختلال آنها مشکلی نیست و آنها در تلاش برای تمرکز نیستند. علاوه بر این ، همه کودکان مبتلا به ADD یکسان نیستند. انواع ADD و ADHD ویژگی های مشترک ممکن است کودکان مبتلا به ADD بدون مؤلفه بیش فعالی در فعالیتهای کلاس بی حوصله و بی علاقه باشند. آنها ممکن است مستعد رویاپردازی یا فراموشی باشند ، با سرعتی آهسته کار کنند و کار ناقصی انجام دهند. تکلیف آنها ممکن است بی نظیر و همچنین میز و فضای قفل آنها به نظر برسد. آنها ممکن است در مدرسه و در خانه وسایل خود را گم کنند و یا کار مدرسه را جایگزین نکنند و در انجام تکالیف ناکام باشند. این می تواند معلمان ، والدین را ناامید کند و باعث شود کودک در کلاس نمره های ضعیفی کسب کند. مداخله رفتار ممکن است با فراموشی کودک مقابله کن,متخصص مغز واعصاب،کلینیک جایروس،روانپزشک،بیش فعالی،روانشناس ...ادامه مطلب

درباره بیهوشی بیهوشی به سه دسته اصلی تقسیم می شود: موضعی ، منطقه ای و عمومی که همه این موارد به نوعی بر سیستم عصبی تأثیر می گذارند و با استفاده از روش های مختلف و داروهای مختلف قابل تجویز است. در اینجا یک نگاه اساسی به انواع بیهوشی میپردازیم: بی حسی موضعی. یک داروی بیهوشی (که می تواند به عنوان یک ضربه ، اسپری یا پماد به شما داده شود) فقط یک ناحیه کوچک و خاص از بدن (مثلاً یک پا ، دست و یا یک لکه پوست) را کم می کند. با بی حسی موضعی ، فرد بسته به آنچه لازم است ، بیدار یا آرام می شود. بیهوشی موضعی برای مدت کوتاهی طول می کشد و اغلب برای انجام جراحی های جزئی سرپایی استفاده می شود (وقتی بیماران برای عمل جراحی مراجعه می کنند و می توانند همان روز به خانه بروند). برای کسی که جراحی سرپایی در یک کلینیک یا مطب پزشک انجام می دهد (مانند دندانپزشک یا متخصص پوست) ، این احتمالاً از نوع بی حسی است که استفاده می شود. داروی مورد استفاده می تواند در طی عمل و برای مدت کوتاهی ناحیه را بی حس کند تا به کنترل ناراحتی بعد از عمل کمک کند. بی حسی منطقه ای. یک داروی بیهوشی در نزدیکی یک خوشه اعصاب تزریق می شود و باعث می شود قسمت بیشتری از بدن (مانند زیر کمر ، مانند اپیدورال هایی که به زنان زایمان داده می شود) بی حس شود. بیهوشی منطقه ای به طور کلی برای راحت تر شدن فرد در طی و بعد از عمل جراحی استفاده می شود. بی حسی منطقه ای و عمومی اغلب با هم ترکیب می شوند. بیهوشی عمومی. هدف این است که شخص را در طول عمل کاملاً بیهوش (یا "خواب") نگه داشته و نگه دارید ، بدون آگاهی و خاطره ای از عمل جراحی. بیهوشی عمومی را می توان از طریق IV (که نیاز به چسبیدن سوزن به رگ ، معمولاً در بازو) یا با استنشاق گازها یا بخارات با نفس کشیدن داخل ماسک یا لوله است ، انجام داد. متخصص بیهوشی قبل ، حین و بعد از عمل برای نظارت بر بی حسی و اطمینان از دریافت مداوم دوز مناسب در آنجا حضور خواهد داشت. با بیهوشی عمومی ، متخصص بیهوشی ترکیبی از داروهای مختلف را برای انجام کارهایی مانند: درد را در حین جراحی به حداقل برسانید و بعد از آن درد را تسکین دهید (استفاده از داروهایی به نام ضد درد) ماهیچه ها را شل کنید ، این به شما کمک می کند تا شما را به آرام نگه دارد حافظه عمل جراحی را مسدود کنید بیهوشی چگونه کار می کند؟,متخصص مغز واعصاب،کلینیک جایروس،روانپزشک،بیهوشی ...ادامه مطلب

قرص خواب "قرص های خواب آور" به یک اصطلاح عمومی اطلاق می شود که برای توصیف داروهای نسخه ای و بدون نسخه (OTC) استفاده می شود. این داروها برای کمک به افرادی که مشکل در خوابیدن دارند و یا خواب خود به تنهایی هستند استفاده می شود. قرص های خواب آور  هستند ، به این معنی که آنها خواب را تقویت می کنند و یا آن را طولانی می کنند. آنها همچنین گاهی اوقات آرام بخش نامیده می شوند که در عین حال به معنای واقعی کلمه "آرام بخش" است و بیشتر می توانند به "توانایی ایجاد خواب آلودگی" اشاره کنند. برخی از انواع مختلف قرص خواب چیست؟  قرصهای خواب زیادی وجود دارد. پزشک معالج خود را براساس علت و مدت زمانی که در خواب  مشکل دارید ، و همچنین نوع خاصی از بی خوابی که تجربه کرده اید ، به شما پیشنهاد می کند که احساس کند بهترین کار را  برای شما انجام می دهد. پزشک همچنین شرایط سلامتی دیگری که ممکن است داشته باشید یا داروهایی که مصرف می کنید  را نیز در نظر خواهد گرفت. قرصهای خواب آور که معمولاً استفاده می شود شامل موارد زیر است: زولپیدم فلورازپام هیدروکلراید  (تریازولام) لونستا (اسزوپلون)    (استازولام) (تمازپام) (دوکسپین) زالپلون (ترازودون) قرص های بدون نسخه (از جمله آنتی هیستامین ها ، ملاتونین ، فرمولاسیون گیاهی و سایر موارد)   قرص خواب چیست؟ "قرص های خواب آور" به یک اصطلاح عمومی اطلاق می شود که برای توصیف داروهای نسخه ای و بدون نسخه (OTC) استفاده می شود. این داروها برای کمک به افرادی که مشکل در خوابیدن دارند و یا خواب خود به تنهایی هستند استفاده می شود. قرص های خواب آور  هستند ، به این معنی که آنها خواب را تقویت می کنند و یا آن را طولانی می کنند. آنها همچنین گاهی اوقات آرام بخش نامیده می شوند که در عین حال به معنای واقعی کلمه "آرام بخش" است و بیشتر می توانند به "توانایی ایجاد خواب آلودگی" اشاره کنند.   رایج ترین قرص های خواب آور یا داروهای خواب آور در کلاسهای داروهای موسوم به بنزودیازپین ها یا آگونیست های گیرنده بنزودیازپین است. قرصهای خواب آور در صورت استفاده بیش از حد یا سوءاستفاده می توانند ,قرص خواب،داروی خواب آور،عوارض قرص خواب،ملاتونین،درمان بی خوابی ...ادامه مطلب

درمان بی خوابی در دوران بارداری بیشتر خانم ها در حین بارداری نوعی اختلال خواب را تجربه می کنند و برای تعداد قابل توجهی از خانم ها اختلال خواب ممکن است بسیار شدید باشد. دلایل مختلف زیادی برای ایجاد اختلال در خواب در دوران بارداری وجود دارد و انتخاب مداخله مناسب به تشخیص دقیق مشکل متکی است. برخی از اختلالات خواب مانند سندرم پای بی قرار و آپنه خواب در دوران بارداری شایع تر است و ممکن است باعث اختلال در خواب شدید شود. در حالی که برخی راهکارها ممکن است به بهبود کیفیت خواب کمک کند ، برخی از زنان ممکن است به نوعی مداخله دارویی نیاز داشته باشند. اگرچه(زولپیدم) و سایر داروهای آرام بخش-خواب آور از جمله Lunesta (eszopiclone) و Sonata (زالپلون) معمولاً برای خانم های دارای اختلال خواب تجویز می شوند ، اما داده های مربوط به ایمنی تولید مثل آنها محدود است و به طور کلی سعی می کنیم از مصرف آنها در دوران بارداری خودداری کنیم. . داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ، مانند آمی تری پتیلین یا نورتریپتیلین ، ممکن است انتخاب بهتری برای زنان مبتلا به اختلال خواب باشد و با افزایش خطر ناهنجاری مادرزادی همراه نبوده است. بنزودیازپین ها ، از جمله آتیوان (لورازپام) و کلونوپین (کلونازپام) نیز ممکن است مفید باشند. در مورد استفاده از بنزودیازپین ها در دوران بارداری اختلاف نظر وجود دارد. اگرچه گزارش های اولیه حاکی از افزایش خطر شکاف لب و شکاف کام است ، اما گزارش های اخیر ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض بنزودیازپین ها و خطر شکاف لب و کام نشان نمی دهد. جمع آوری داده ها نشان می دهد که این خطر - در صورت وجود - 0.7٪ تخمین زده می شود. خطر ایجاد ناهنجاری در سه ماهه اول هنگام تشکیل لب و کام محدود می شود. بنزودیازپین ها که بعداً در دوران بارداری مورد استفاده قرار می گیرند ، این خطر ابتلا به مواد مخدر را ندارند. اختلال خواب نیز ممکن است نشانه افسردگی یا اختلال اضطراب باشد ، بنابراین غربالگری برای این مشکلات مهم است. بسیاری از زنان مبتلا به افسردگی یا اضطراب در خوابیدن مشکل دارند یا زود بیدار می شوند و قادر به بازگشت به خواب نیستند. درمان اختلال اساسی ممکن است کیفیت خواب را بهبود بخشد. (اطلاعات بیشتر در مورد درمان افسردگی و اضطراب در دوران بارداری می توانید در,درمان بیخوابی،درمان بی خوابی در بارداری،بارداری،قرص خواب،کم عارضه ترین قرص بیخوابی ...ادامه مطلب